Pasieka Ziębów to tradycja rodzinna, która trwa od pokoleń, jednak dopiero teraz sprawa jest naprawdę wielka. Mówimy tu o trzydziestu latach nieustannej hodowli pszczół i setkach uli. Ile ich jest dokładnie? Nikt nie wie…
Zaproszono nas do Lipnicy, do domku hodowlanego na końcu wsi. Tam praca nigdy się nie kończy ani dla pszczół, ani dla ludzi. O pasiece z pasją opowiadał pan Zenon Zięba. Można słuchać tych opowieści godzinami, i z każdą chwilą robi się ciekawiej. Zadawaliśmy krótkie pytania, dostawaliśmy obszerne odpowiedzi.
Pasieka Ziębów. Hodowla pszczół z certyfikatem Karina Łęgów Odrzańskich Poleca
Znaki jakości Kraina Łęgów Odrzańskich Poleca, wręczano na początku 2022 roku na uroczystej gali. Wtedy certyfikat otrzymała również, między innymi Pasieka Ziębów.
Interesowały nas rodzaje miodu, który można zakupić w Pasiece Ziębów.
– Teraz jest to wielokwiat wiosenny. Wcześniej była przewaga rzepaku — opowiada Zenon Zięba. – Dostosowujemy miejsca stacjonowania pasiek do pożytku. Staramy się również i pilnujemy tego, aby stawiać ule blisko miejscowości, ponieważ tam jest różnorodność. Akacje, lipy, krzewy dzikie i ogrodowe, warzywa, drzewa owocowe.
Kolejne pytanie dotyczyło przyjemności płynącej z tego zajęcia.
– Czy ta praca jest przyjemna? – Pan Zenon lekko się uśmiecha i zastanawia przez ułamek sekundy. – Proszę pani, przyjemność kończy się na stu rodzinach, jeżeli jest ich więcej, to zaczyna się trud i obowiązek. Mamy u siebie 15 pasiek, które rozstawione są na terenie całej gminy Środa Śląska i nieco dalej. Nasze ule stoją nad Odrą. W Rzeczycy, Brodnie, Kobylnikach, Odyńcu, Lipnicy i Lubiążu. Poza tym mamy pasieki w Krynicznie, Ujowie, Jastrzębcach, Proszkowie, Chwalimierzu i Rakoszycach.
Według opinii pszczelarza z Lipnicy, na pasiece można zrobić biznes, jednak warunkiem tego jest skala. Według niego, żeby hodowla taka przynosiła konkretne zyski, musi być najmniej czterysta rodzin pszczelich.
Kilka słów o pracowitości pszczół, która jest wręcz przykładowa.
– Wszystkie pszczoły są pracowite. Czy jest to pszczoła miodna, czy dziko żyjąca to bez różnicy. W tym chodzi o przetrwanie gatunku. One mają to w genach.
Pszczoły dzikie i hodowlane
Rozmowa na terenie Pasieki Ziębów z wywiadu przeistoczyła się w fascynującą pogawędkę. Temat był czarujący i niezwykle ciekawy. Wszystko to dzięki naszemu rozmówcy, który ma dar opowiadania.
– Dziko żyjące pszczoły są nieleczone, człowiek nie ingeruje w ich życie, a pomimo tego przetrwały tysiące lat i nadal tak będzie. Natomiast te hodowlane bez opieki człowieka mają mniejsze szanse na życie poza pasieką. Chociaż zdarzają się przypadki, że komuś uciekł rój, osadził się na dziko w jakiejś dziupli i przetrwał. Rok, dwa, nawet więcej. Na przykład na wieży kościoła świętego Andrzeja w Środzie Śląskiej był taki przypadek. Rój uciekinierów osiedlił się w szczelinie muru i bytował tam aż pięć lat. W mieście pszczoły znalazły pożytek, nikt nie zabierał im miodu, więc dały sobie świetnie radę.
Czy pszczoły często uciekają z Pasieki Ziębów?
– Wszystko zależy od tego, jaką politykę prowadzi się względem nich — objaśnia nasz rozmówca. – Pszczoły roją się wówczas, gdy w gnieździe jest ich za dużo i ul staje się ciasny. I nad tym właśnie musi panować człowiek, żeby nie dopuszczać do podobnych sytuacji. One same z siebie bez konkretnej przyczyny nie uciekną. Gdyby nasza pasieka została zaniedbana tylko przez miesiąc, zapewne każdy ul wyroiłby się w tym czasie.
Pszczelarze i bartnicy. Czym się różnią?
Pszczoły zostały udomowione w XIX wieku. Wcześniej żyły w lesie i nie były zależne od ludzi. Mieszkały w barciach. Człowiek oczywiście korzystał z ich pracy, jednak w takich okolicznościach pozyskany miód był jedynie na własny użytek. Dzięki hodowli pszczół dostęp do tego produktu zrobił się szeroki i dla wszystkich. Jednak jest to rzeczywiście ciężka praca, która wydaje się nie kończyć nigdy.
– W naszym domu nie używa się cukru wcale — Opowiada pan Zenon. – Miodem słodzi się dosłownie wszystko. Zawsze jest na naszym stole.
W tym niezwykle cennym produkcie znajdują się przede wszystkim cukry proste. Proces jego pozyskiwania jest bardzo skomplikowany i leży całkowicie od początku do końca w gestii pszczół. Człowiek w ogóle w niego nie ingeruje na etapie produkcji. Dla tych owadów jest to pokarm energetyczny, który w zimie pozwoli im się ogrzać.
Bardzo słodkie, ale zdrowe
Praca pszczół i jej efekty stanowią dla nas ludzi cenny dar. Zawarte w produktach pszczelich składniki pozwalają leczyć choroby, wzmacniać odporność organizmu oraz wpływać na urodę. Dlatego też każda pszczoła jest ważna. Pasieka Ziębów oferuje wachlarz tych dobrodziejstw. Co warto wiedzieć na temat miodu i innych pszczelich produktów?
- Miód wrzosowy. Powstaje najpóźniej, z końcem lata i początkiem jesieni. Jego kolor jest czerwono-bursztynowy w stanie płynnym i brunatny, kiedy się skrystalizuje. Po czym poznać miód wrzosowy? Najłatwiej po konsystencji, która jest galaretowata. Zapach produktu jest silnie wrzosowy.
- Miód wielokwiatowy. Pachnie nektarami, z których powstał. Jego kolor jest różny. Od intensywnej żółci po herbaciany. Jeżeli chodzi o smak, to wszystko zależy od roślin, z których nektar zbierały pszczoły. Wielokwiat jest bardzo cenny ze względu na wysoką kwasowość oraz aktywność enzymów.
- Miód lipowy. Pozyskiwany głównie z kwiatów lipy. Gama barw przy tym produkcie zaczyna się od bardzo jasnej do bursztynowej, Zapach tego miodu jest lipowy. W smaku bardzo konkretny. Polecany do spożywania w okresie jesienno-zimowym ze względu na swoje działanie antybakteryjne.
- Propolis. Bardziej znany jako kit pszczeli. Można wykorzystywać go do celów leczniczych.
- Pierzga w miodzie. Pierzga to nic innego jak pyłek kwiatowy, który zmieszany jest z miodem oraz śliną pszczół. Produkcja pierzgi jest skomplikowana. Więcej i dokładnie znajdziecie na stronie Pasieki Ziębów. Naprawdę warto zainteresować się tematem, ponieważ produkt jest niezwykle cenny. Zawiera mnóstwo mikro i makroelementów i wiele witamin. Poza tym pierzga działa antybakteryjnie i leczy wiele chorób.
Pan Zenon Zięba na temat czystości środowiska
– Głównym szkodnikiem na Ziemi jest człowiek. Moim zdaniem jednak, pomimo wielu zmian na niekorzyść środowiska, przyroda sobie radzi. Czy pszczoły wyginą? Nie sądzę. Dopóki na świecie są pszczelarze, którzy znają się na ich hodowli, to one też będą istnieć.
O życiu i śmierci w pszczelej rodzinie. Dyktatura jakich mało!
Pszczoła w sezonie żyje tylko jeden miesiąc. Te, które zimują, przeżywają pół roku. Owady te są bardzo zdyscyplinowane i panuje w ich świecie prawdziwa dyktatura. Tam nie ma zmiłuj się. Wszystko musi działać, jak należy. Pszczoły to również bezwzględne kilerki. Jeżeli truteń znajdzie się w ulu w nieodpowiednim czasie i miejscu, to one natychmiast go zutylizują. Jeżeli jest ich więcej, wybiją wszystkie, do ostatniego. Mało tego! Potem poćwiartują i wyniosą z ula. Wszystko dzieje się dlatego, że przestały być przydatne. Truteń ma tylko jedno zadanie w całym swoim krótkim życiu — unasiennić matkę. Potem musi umrzeć. Jeżeli nie skona przed końcem lata, jesienią pszczoły wyganiają go z ula. Gdy odmawia oddalenia się, zostaje natychmiast zabity. Tam nie ma litości! Natomiast robotnice robią swego rodzaju karierę. Przechodzą przez kolejne etapy, podczas których pełnią różne role. Jednak jeżeli któraś z nich zachoruje podczas pracy i znajduje się wtedy daleko na łące, nie wróci do domu. Umrze z dala od rodziny.
Uloterapia. Czy wiesz co to takiego?
Oprócz tego, że wszelkie pszczele produkty mają zbawienny wpływ na zdrowie człowieka, owady te potrafią leczyć również w inny sposób. Uloterapia nie jest zbyt mocno znana w naszym kraju. Więcej korzysta się z niej na wschodzie. Trafnie skomentował to pan Bartek Zięba – „Tam medycyna jest bardziej holistyczna, a u nas jest farmaceutyczna.” Zapytaliśmy go również przy tej okazji o to, czy pszczoły są niebezpieczne?
– Ale dla kogo? – odpowiedział zdziwiony pytaniem na pytanie. – Pszczoły, jeżeli człowiek ich nie niepokoi, w ogóle się nim nie interesują. One mają własne zajęcia, i tylko to ich obchodzi.
Powietrze ulowe dobre na wszystko!
Na terenie pasieki znajdują się dwa drewniane domki pod jednym dachem.
W każdym z nich znajdujemy dwie leżanki. Kiedy wchodzi się do tego pomieszczenia, należy przesunąć materac.
Pod nim znajdują się ule.
Owady są dobrze widoczne, oddziela je od pomieszczenia podwójna, gruba siatka. Po chwili w domku zaczynamy oddychać ulowym powietrzem i całe wnętrze wypełniają dźwięki pracujących pszczół. Można się im przyglądać…
Pszczelarze opowiadają, że jeżeli ktoś ma problemy ze snem, zasypia tam niemal natychmiast i ciężko go potem dobudzić. Oddychanie takim powietrzem leczy wiele schorzeń dróg oddechowych. Zbawiennie wpływa na ludzkie samopoczucie. Poza tym to również fantastyczna przygoda i wielka atrakcja.
Leczy nowotwory!
Żeby przyniosło to oczekiwane efekty, podobne seanse należy przeprowadzać systematycznie. Rodzina pszczela pracuje na tej samej częstotliwości co organizm ludzki. Biopole wytwarzane przez te owady jest kompatybilne z biopolem człowieka. To działa w przypadku leczenia nawet ciężkich chorób nowotworowych. Terapia ta jest skuteczna do tego stopnia, że gdyby chora osoba chciała kurować się w taki sposób, trzeba po kilku seansach zrobić przerwę, ponieważ pszczoły mogłyby umrzeć. Oddają bowiem swoją energię człowiekowi i słabną przez to.
W ulu panuje temperatura 36 stopni Celsjusza. Z uloteriapi można korzystać o każdej porze dnia i nocy, ponieważ pszczoły nigdy nie śpią i pracują nieustannie. Domki z takim przeznaczeniem są na Dolnym Śląsku tylko w Pasiecie Ziębów.
Materiał został stworzony na potrzeby naszego Partnera i jest to artykuł sponsorowany.
